تصمیم گیری های حمل و نقل عمومی

کیفیت خدمت رسانی

همانگونه که شهرهای پیشرفته جهان، در حال پیشرفت از نظر کمی و کیفی خدمت رسانی در حوزه حمل و نقل عمومی و همچنین پایین بردن نرخ ها و به طور جامع عبور به سوی رایگان کردن نرخ ترابری عمومی می‌باشند؛ در کلانشهر تهران هر سال با آغاز سال جدید و با هیچ دلیل موجهی، نرخ حمل و نقل عمومی و فیمت اتوبوس واحد گشت (مترو، اتوبوس و اتوبوس دربستی …) به بهانه نداشتن سوددهی مناسب و کافی ترابری عمومی تهران به طور دستوری افزایش می‌یابد.

حمل و نقل عمومی به عنوان راه پیشرفت هر جامعه در حال توسعه، نقشی مهمی در افزایش و ایجاد همکاری های عمومی جامعه را به وجود می‌آورد و فضای مناسبی را به منظور توسعه اصل مشارکت های مردمی و اعتماد سازی عمومی ایجاد می‌کند. با در نظر گرفتن خاصیت چندوجهی این مسئله کشورهای پیشرفته اغلب در تلاس برای اعتمادسازی عمومی و بالایردن این اعتماد هستند. همیشه در این نوع از کشورها، با بکارگیری از سامانه های بروز و در حال افزایش در سامانه ترابری عمومی با پایین بردن نرخ ها (به طوری که این روزها در حال ایجاد بستری برای رایگان کردن خدمات حمل و نقل عمومی و اجاره اتوبوس ارزان قیمت خود هستند)، بالابردن سطح امنیت و میزان آسایش مصرف کنندگان ترابری عمومی در هنگام جابجایی سعی در اعتمادسازی عمومی به عنوان مفهومی با ارزش هستند.

حمل و نقل عمومی در ایران

در همین جهت، حرکت متضاد مدیران حمل و نقل عمومی کشورمان و سعی بی وقفه این نوع از مدیران برای ایجاد درآمدهای بیشتر و پایین آوردن اعتماد عمومی به این سامانه به علت ناکارآمدی این نوع خدمات که به دلیل نبود پیشرفت متوازن بین نرخ های هزینه شده توسط مسافران و خدمات ارائه شده توسط این سامانه است ، کاملا حیرت آور و درخور تامل می‌باشد. به هر حال این گونه از اقدامات با واکنش های مسئولین مرتبط نیز روبرو می‌شود، اما هیچ نتیجه ای را در بر ندارد.

همیشه با آغاز سال جدید و بدون هیچگونه توجیه خاصی، نرخ حمل و نقل عمومی (مترو، اتوبوس و اتوبوس دربستی، اتوبوس کرایه ای، اتوبوس بهشت زهرا . . .) به طور دستوری افزایش میابد و بهانه مدیران نیز همواره نبود سوددهی مناسب و کافی این سیسم است (گویی در بقیه شهرهای جهان سیستم جابجایی عمومی سوددهی دارد!). این افزایش نرخ ها بدون دلیل خاص و قانع کننده باعث شوک در بقیه سامانه های ترابری عمومی مانند تاکسی های کرایه ای، آژانس های اتومبیل، واحد گشت بهشت زهرا و . . . شود و موجب ایجاد گرانی های ثانویه، افزایش هزینه های جابجایی و قیمت اتوبوس های دربستی می‌شود که در جای خود دلیل قابل قبول و تامل می نماید.

مدیریت مترو

حمل و نقل عمومی و مدیریت مترو که با افزایش هزینه بلیط (از ۸۰ تا ۱۲۰ درصد) و از طرفی عدم عمل به وعده راه اندازی خطوط بسته شده ۶ و ۷ مترو تهران تا اردیبهشت ماه ۱۳۹۷، به صورت شاخصی در زمینه حمل و نقل عمومی، عملکرد غیرقابل دفاعی دارد.

در گذشته نه چندان دورکه سیستم مترو شامل بلیط های مدت دار، تک سفره و دوسفره و . . . بود و همین تنوع حق انتخاب و مدیریت هزینه سفر را به مسافر میداد و جذابیت این مورد از حمل و نقل عمومی را بالا می برد، بدون طلاع رسانی بلیط ها به صورت مسافتی هزینه مسافر را محاسبه می کردند. هنوز خاطره نقل دهان به دهان این سیستم محاسبه سفر بین مسافران مترو و تاکید بر کارت زدن در زمان خروج در ذهن بسیاری از متروسواران است.

اتفاق جالب در مترو

این روزها، در اتفاقی نادر و عجیب، شاهد سوداگری جدید در حمل و نقل عمومی و البته پنهان در ایستگاه های مترو هستیم. کافیست در زمان خروج از مترو به صف طولانی مردم در برخی گیت های خروجی و محل کارت زدن دقت کنید. درست حدس زده اید، دلیل اصلی خرابی دستگاه های خروجی و کارت خوان هاست و تنها چند مورد از دستگاه ها فعال هستند. خیلی از متروسواران بدون آنکه کارت را در زمان خارج شدن در این دستگاه ها بکشند عطای ایستادن در صف های طولانی و کاهش نرخ جابجایی خود را به لقای دیر رسید به محل کار خود و مواجه شدن با مدیران خود می بخشند و عده ای هم با فرض این مسئله که بقیه دستگاه ها ممکن است سالم باشند، کارت خود را می‌کشند و تصور می‌کنند مبلغ مسافت طی شده محاسه شده است، در حالیکه نرخ مسیر به طور کامل از مصرف کننده – و حتی بدون اطلاع رسانی – کم می‌شود. حال معلوم نیست این درآمد که در حال حاضر از جیب مردم به طرز نادرستی و با فریب به دست می‌آید، چگونه و به چه حساب هزینه خواهد شد؟

در حالیکه تمامی شهرهای توسعه یافته جهان، در حال پیشرفت کمی و کیفی خدمت رسانی سیستم ترابری عمومی خود و همچنین پایین بردن نرخ ها و به طور جامع عبور به سوی رایگان کردن نرخ حمل و نقل عمومی می‌باشند، در کلانشهر تهران ما شاهد چنین اتفاقاتی عجیبی هستیم.